Στις 5 Ιούνη, Παγκόσμια Ημέρα για το Περιβάλλον, βγαίνουμε ξανά στους δρόμους και ενώνουμε τις φωνές μας με τα κινήματα και τους αγωνιστές σε όλη την Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Για να προστατεύσουμε το κλίμα, το περιβάλλον και τις ζωές μας από τις καταστροφικές δραστηριότητες του καπιταλισμού και από τις πολιτικές των κυβερνήσεων που τον υπηρετούν.
Αυτός ο αγώνας, στις σημερινές συνθήκες, αποτελεί, στην κυριολεξία, αγώνα για την επιβίωση μας.
Η πανδημία Covid-19, που έχει ήδη κοστίσει πάνω από 3,7 εκατ. νεκρούς, έφερε με το πιο δραματικό τρόπο στην επιφάνεια την άμεση σύνδεση της εμφάνισης και εξάπλωσης θανατερών ιογενών πανδημιών με τη καταστροφή του περιβάλλοντος. Η κλιματική αλλαγή, εξαιτίας της εκτεταμένης χρήσης ορυκτών καυσίμων, συνεχίζει να προκαλεί ανυπολόγιστες καταστροφές. Τα “μεμονωμένα ακραία καιρικά φαινόμενα”, τύπου Μήδειας και Ιανού στην Ελλάδα, γίνονται όλο και πιο συχνά όλο και πιο καταστροφικά.
Η κυβέρνηση της ΝΔ μιλάει για "πράσινη ανάπτυξη", ενώ προωθεί πολιτικές που είναι μαύρη καταστροφή και καταστρέφουν το περιβάλλον !
Η πρόσφατη φωτιά που ολοκλήρωσε την καταστροφή στα Γεράνεια Όρη έρχεται να επιβεβαιώσει γιατί το περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο Χατζηδάκη που ψηφίστηκε πριν ένα χρόνο, είναι η εύφλεκτη ύλη που καταστρέφει και παραδίδει το φυσικό περιβάλλον στις ορέξεις των αρπακτικών της αγοράς. Πάνω στα αποκαΐδια των Γερανείων, οι πλούσιοι φίλοι της κυβέρνησης - «επενδυτές», ετοιμάζονται να στήσουν ανεμογεννήτριες και μεταλλεία βωξίτη. Ένα νομοσχέδιο που πάει χέρι - χέρι με την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, την ιδιωτικοποίηση στη διαχείριση των απορριμμάτων με τη μετατροπή όλων των περιαστικών περιοχών σε απέραντες χωματερές καύσης και ταφής σκουπιδιών, με την ερημοποίηση μεγάλων δασικών εκτάσεων για την εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές, με την παράδοση των παραλιών και των ελεύθερων χώρων, από το Ελληνικό μέχρι το Λόφο του Στρέφη, στη "βαριά βιομηχανία" των κατασκευών, του τουρισμού και της εστίασης.
Μπορεί ο Δένδιας να λέει πως “η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει τον βυθό της Μεσογείου για να βρει αέριο και πετρέλαιο”, όμως στην πραγματικότητα η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει στήσει πολεμικό άξονα συνεργασίας με το κράτος, σφαγέα των Παλαιστίνιων, του Ισραήλ και οξύνει τον ανταγωνισμό με την Τουρκία για τις ΑΟΖ και τους υδρογονάνθρακες.
Μπορούμε να τους σταματήσουμε!
Σε όλη την Ελλάδα τα κινήματα αντιστέκονται και μπλοκάρουν μία προς μία όλες τις προσπάθειες υλοποίησης αυτών των μαύρων σχεδίων. Από τα Άγραφα μέχρι την Ιεράπετρα ενάντια στην εγκατάσταση ΒΑΠΕ και αιολικών πάρκων, ενάντια στις εξορύξεις, ενάντια στις χωματερές και στην καύση των σκουπιδιών από τη Φυλή μέχρι το Βόλο και τη Θεσσαλονίκη, ενάντια στο Master Plan της Cosco στις γειτονιές του Πειραιά, ενάντια στην εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων.
Διαμορφώνεται στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ένα νέο κίνημα με μαζική συμμετοχή και αντισυστημικό προσανατολισμό, όπως δηλώνει και το σύνθημα "αλλάξτε το σύστημα - όχι το κλίμα".
Οι αγώνες μας για το περιβάλλον χρειάζεται να συντονιστούν και να συνδεθούν με τους αγώνες που δίνει η εργατική τάξη, η τάξη που έχει τη δύναμη αλλά και το συμφέρον να οργανώσει τις ζωές μας με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες και όχι το κέρδος. Οι μάχες που δίνουν τα συνδικάτα της ενέργειας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, των ΕΛΠΕ και της ΔΕΣΦΑ πρέπει να είναι υπόθεση κάθε πρωτοβουλίας που παλεύει ενάντια στις εξορύξεις ή ενάντια στην καταστροφή των βουνών από τις ανεμογεννήτριες των “πράσινων” καπιταλιστών. Η σύνδεση με τους αγώνες των εργαζόμενων στους δήμους ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης απορριμμάτων δυναμώνει κάθε κινητοποίηση ενάντια στους νέους ΧΥΤΑ, η κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο της ΑΓΕΤ μπορεί να σταματήσει την καύση στο Βόλο. Η μάχη για να σταματήσουν οι γεωτρήσεις και οι εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Αν. Μεσόγειο και στο Ιόνιο πρέπει να συνδεθεί με τη μάχη ενάντια στον αντιδραστικό ανταγωνισμό Ελλάδας – Τουρκίας για τις ΑΟΖ, να σταματήσει η κούρσα των εξοπλισμών και η εμπλοκή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη περιοχή.
Δεν είναι γενικά η ανθρώπινη παρέμβαση που καταστρέφει το περιβάλλον αλλά ο ίδιος ο καπιταλισμός που δημιουργεί συνθήκες ανταγωνιστικής σχέσης με τη φύση. Γι' αυτό η μάχη για την προστασία του περιβάλλοντος πάει χέρι – χέρι με την μάχη ενάντια στη συνολική πολιτική της κυβέρνησης που θέλει να φορτώσει στις πλάτες μας την οικονομική, υγειονομική και περιβαλλοντική κρίση του καπιταλισμού.
Η πανεργατική απεργία στις 10 Ιούνη και η διαδήλωση των συνδικάτων θα πρέπει να είναι το επόμενο μεγάλο ραντεβού μας.
Για να πάρουμε στα χέρια μας τον έλεγχο της κοινωνίας και να βάλουμε πάνω από τα κέρδη των λίγων τις ζωές και τις ανάγκες των πολλών!
